Omurganın en sık görülen dejeneratif-distrofik hastalığı osteokondrozdur. Tuhaflığı, ilk aşamalarda hiçbir şekilde kendini göstermemesidir, pek çok hasta doku tahribatı süreçleri çok ileri gittiğinde doktora başvurur. Ancak bu durumda bile tanı hemen değil, bir dizi laboratuvar ve enstrümantal muayene sonrasında konur. Osteokondrozu doğru teşhis etmek çok önemlidir, çünkü tedaviye ne kadar erken başlanırsa komplikasyonları önleme fırsatı o kadar artar. Bu nedenle osteokondroz semptomlarını zamanında tespit edip bir doktora danışmanız gerekir.
Nedenleri ve gelişim mekanizması
Osteokondroz, intervertebral disklerdeki yıkıcı süreçlerle başlar. Yavaş yavaş kururlar ve hacimleri azalır. Bu durum disklerin artık işlevlerini doğru şekilde yerine getirememesine yol açmaktadır. Çökebilirler ve ardından fıtık gelişir. Ancak çoğu zaman bu durum osteokondroz gelişimine yol açar.
Sonuçta omurlararası disk, omurları tahribattan korur, çeşitli hareketler sırasında amortisör görevi görür ve omurları doğru pozisyonda tutar. Hacmi azaldıkça omurlar yer değiştirir. Omurganın bir bölümünün dengesizliği, omurları belli bir mesafede tutan kemik büyümeleri olan osteofitlerin oluşumuna yol açar. Aksi takdirde sinir köklerinin sıkışması ve kan damarlarının sıkışması meydana gelebilir. Tüm bu süreçler birçok farklı osteokondroz belirtisinin varlığına neden olur, bu yüzden zamanında teşhis edilmesi çok zordur. Ancak bu patolojinin neden geliştiğini biliyorsanız risk altındaki kişiler daha dikkatli olabilir.
Osteokondroz genellikle aşağıdaki nedenlerden kaynaklanır:
- omurga veya bağ dokusu kusurlarının gelişimindeki konjenital bozukluklar;
- yaralanmalar veya sürekli aşırı yük, ağır fiziksel emek;
- kötü duruş, düz ayaklar, rahatsız edici ayakkabılar giymek;
- uzun süre rahatsız edici bir pozisyonda kalmak, hareketsiz yaşam tarzı;
- obezite, yetersiz beslenme, aşırı kilo;
- kimyasallara maruz kalma, örneğin kötü alışkanlıklara sahip olma, bazı ilaçları alma;
- sık stres;
- vücudun yaşlanması sırasında meydana gelen doğal süreçler;
- omurga üzerinde sürekli titreşim etkisi.
Osteokondroz, intervertebral diskin yüksekliğinin azalmasından sonra gelişir ve ardından omurların kendileri çökmeye başlar.
Bu nedenle ilk belirtilerde doktora başvurmak için sağlığınızı dikkatle izlemek gerekir. Bu özellikle sevdikleri için sıklıkla endişelenen ve bu nedenle stres yaşayan sporcular, yükleyiciler, sürücüler, jimnastikçiler ve kadınlar için önemlidir.
Belirtiler
Osteokondroz belirtileri hastalığın evresine ve omurganın hangi kısmının dejeneratif süreçlerden etkilendiğine bağlıdır. Çoğu zaman, hasta ilk başta sırt ağrısı bile hissetmez, sadece sabahları hafif bir sertlik hisseder. Omurganın yer değiştirmesi nedeniyle intervertebral diskin tahrip olması sürecinde sinir kökleri sıkışır ve ağrı oluşur. Hastalığın konumuna bağlı olarak sadece sırt bölgesinde görünmeyebilirler. Çoğu zaman ağrı kürek kemiğine, göğse, kola veya bacağa yayılır ve baş ağrısı da olabilir.
Osteokondrozun ilk aşamalardaki bir özelliği de ağrının fiziksel aktivite ile yoğunlaşması ve dinlendikten sonra azalmasıdır. Rahat bir vücut pozisyonunu benimsedikten sonra bile hasta kendini daha iyi hisseder. Ağrılı duyular, hipotermi, stres, uzun süre statik pozisyonda kalma, örneğin bir bilgisayarda çalışırken veya rahatsız bir yatakta uyurken daha da kötüleşir. Çoğu zaman osteokondrozda hareketlerde sertlik, kas zayıflığı ve sürekli yorgunluk görülür. Hasta daha az ağrı hissedeceği rahat bir pozisyon almaya çalışır.
Lomber osteokondrozun ana belirtisi harekette ağrı ve sertliktir.
Lomber osteokondroz belirtileri
Dejeneratif-distrofik süreçlerin en yaygın yeri lomber omurgadır. Sadece hareket ederken değil aynı zamanda bir kişi uzun süre tek pozisyonda oturduğunda da en ağır yüklere dayanabilir. Modern insanların hareketsiz yaşam tarzı nedeniyle buradaki kas korsesi zayıftır, bu nedenle herhangi bir aşırı yüklenme disklerin tahrip olmasına veya omurların yer değiştirmesine neden olabilir.
Ağrı ve genel sertliğin yanı sıra bel bölgesinde omurga osteokondrozunun özel semptomları da vardır. Aşağıdaki belirtiler ara sıra kendini hissettiriyorsa, bir nörologdan randevu almanız gerekir:
- alt uzuvlar uyuşur;
- cilt hassasiyeti bozulur, parezi gelişebilir;
- pelvik organlarda ağrı hissedilir, işleyişi bozulur;
- hasta dönemez, eğilemez, otururken bile ağrı hissedilir.
Servikal osteokondroz belirtileri
Hastanın servikal osteokondrozda hangi semptomları yaşadığını bilmek özellikle önemlidir. Sonuçta bazen boyundaki ağrı hissedilmez bile ve diğer semptomlar, kişinin ilaçlarla tedavi etmeye çalıştığı damar bozukluklarına benzer. Servikal omurgadaki yıkıcı süreçler durdurulmazsa, beyne giden kan akışının bozulmasına ve hatta vücudun tamamen felce uğramasına neden olabilir.
Bu nedenle aşağıdaki belirtilere zamanında dikkat etmek çok önemlidir:
- geleneksel analjeziklerle giderilemeyen baş ağrıları;
- baş döndürüldüğünde baş dönmesi meydana gelir;
- ağrı omuzlarda, başın arkasında, kollarda hissedilebilir;
- görme bozulur, gözlerin önünde lekeler veya renkli noktalar görülür;
- işitme kaybı, kulak çınlaması var;
- dil ve parmaklar uyuşur;
- Hareketlerin koordinasyonu bozulur.
Servikal osteokondroz ile baş ağrısı ve kulak çınlaması sıklıkla görülür
Torasik osteokondroz belirtileri
Torasik bölgedeki osteokondroz belirtileri iç organ hastalıklarıyla kolayca karışır. Ana semptom sırt ağrısı olmasına rağmen kendine has özellikleri vardır. Hastalar bu hissi sanki göğüs bir çember tarafından sıkıştırılıyormuş gibi tarif ederler. Ağrı nefes alırken ve nefes verirken yoğunlaşır, pek çok kişi bu hisleri kalp patolojilerine bağlar.
Torasik osteokondrozda ağrı hipotermi ile yoğunlaşacak, kollarınızı yukarı kaldıracak ve geceleri de artacaktır. Cildinizde uyuşukluk, tüyleriniz diken diken olabilir ve ekstremitelerde soğukluk hissedebilirsiniz. Sindirim sisteminin işleyişinde sıklıkla rahatsızlıklar meydana gelir.
Teşhis
Osteokondrozun komplikasyonlarını önlemek için ilk belirtiler ortaya çıkar çıkmaz doktora başvurmak çok önemlidir. Bu, egzersiz sonrası harekette sertlik ve sırt ağrısıdır. Bu patoloji bir omurga uzmanı veya nörolog tarafından tedavi edilir. Deneyimli bir doktor, hastayla muayene ve görüşme sırasında ön tanı koyabilir.
Ancak hastalığın bazı semptomları çok spesifik değildir ve diğer birçok patolojinin belirtilerine benzemektedir. Bu nedenle vasküler ve nörolojik semptomların da geliştiği hastalıkların dışlanmasına yardımcı olacak ayırıcı tanı çok önemlidir. Bu anjina pektoris, hipertansiyon, peptik ülser, piyelonefrit olabilir. Osteokondroz ve onlar arasındaki temel fark, kronik bir seyir izlemesi ve periyodik alevlenmelerle yavaş yavaş gelişmesi ve ağrının çoğunlukla dinlenmeyle azalmasıdır.
Ancak özel teşhis olmadan doğru teşhis koymak hala zordur. Çoğu zaman bunun için enstrümantal muayene yöntemleri kullanılır: radyografi, BT, MRI, ultrason, miyelografi ve diğerleri. Bazen laboratuvar testlerine de ihtiyaç duyulabilir. Enflamatuar bir sürecin varlığının ve kandaki kalsiyum konsantrasyonundaki artışın belirlenmesine yardımcı olacaklar.
Hastalığın başlangıç aşamasında en yaygın tanı yöntemi radyografidir.
Radyografi
İlk aşamada tanıyı doğrulamak için X-ışını teşhisi gereklidir. Bu, osteokondroz için ana muayene yöntemidir. En basit ve en erişilebilir olanıdır ve en az yan etkiye sahiptir. Ağrının yeri belirlendikten sonra omurganın bu bölgesinin fotoğrafları çekilir. Genellikle iki projeksiyonda gerçekleştirilirler: doğrudan ve yanal.
Teşhis doğru konursa, bu durum aşağıdaki radyolojik belirtilerle gösterilecektir: omurlar arasındaki mesafe azalır, omurlararası disklerde atrofi görülür, osteofitler görülür, omur dokusunda tahribat veya şekil değişikliği olabilir. omurganın.
Miyelografi
Bu daha karmaşık bir yöntemdir, yan etkileri olabilir ve herkese uygun değildir. Sonuçta miyelografi, özel bir kontrast sıvısının omurilik kanalına enjeksiyonuna dayanmaktadır. Bu, alerjik reaksiyona ve hatta omurilikte hasara neden olabilir. Bundan sonra omurganın röntgeni çekilir.
Bu yöntem, omurga kanalını incelemenize ve dejeneratif süreçlerden nerede zarar gördüğünü belirlemenize olanak tanır. Ek olarak miyelografi, başlangıç aşamasında intervertebral fıtıkların varlığını belirleyebilir.
MR daha bilgilendirici bir inceleme yöntemi olduğundan ayırıcı tanının gerekli olduğu durumlarda kullanılır.
Tomografi
BT veya MRI kullanılarak osteokondroz tanısı daha az sıklıkla gerçekleştirilir, çünkü bu yöntemler henüz her yerde mevcut değildir. Bu nedenle zor vakalarda ve ayrıca osteokondrozu diğer hastalıklardan ayırmanın gerekli olduğu durumlarda kullanılırlar. Ancak MR veya CT taramasıyla omurgayı ve çevre dokuları çok detaylı bir şekilde inceleyebilirsiniz.
Bu teşhis yöntemleri kan damarlarının durumunu, fıtık varlığını, sinir köklerinin sıkışmasını ve omurlararası disklerin şeklini görmenizi sağlar. Osteomiyelit, omurilik tümörleri, spondilit, ankilozan spondilit ve siringomiyeliden osteokondrozun ayırıcı tanısı için gereklidirler.
Osteokondroz semptomlarının zamanında tanımlanması ve doğru teşhisi, tedaviye zamanında başlanmasına yardımcı olacaktır. Bu, komplikasyonların gelişmesini önleyecek, hastanın durumunu hafifletecek ve alevlenme sayısını azaltacaktır.